گردش روزها ما را در آستانه حلول ماه رحمت و مغفرت الهی قرار داد. ماهی که سالکان و عاشقان کوی دوست آداب و مناسک ماههای رجب و شعبان را به امید و هدف ورود به ماه رمضان آن هم با پاکیزگی روح و روان به جا آورده اند ونفس و جان و روح خود را برای ضیافتی مهیا ساختند که در آن میهمانی به جای طعام چرب و شیرین و نوشیدنی های گوارا از وارد شوندگان با غفران و رحمت و دیدار وجه یار پذیرایی می کنند. آنان اندرون را از طعام و شراب تهی داشتند تا در آن ،نور خیره کننده وجه میزبان را مشاهده کنند و با دوست فارغ از قیل و قال عالم ملک و زدوبندهای حیوانی خلوت کنند و از خرمن معرفت الهی خوشه هایی را بر گرفته و توشه و آذوقه بقیه سال خود قرار دهند.
در قدیم آنگاه که عرب نام ماههای خود را تعیین می کرده ، دقت داشت که آن ماه با چه زمانی مقارن است و به آن مناسبت نامگذاری می کرد.آنان زمانی ماه رمضان را نام نهادند که اوج گرمای تابستان مستقیم شعاع خورشید بر زمین بود. به این دلیل آن را رمضان خواندند چون رمض یعنی تابش شدید خورشید بر زمین و صلاه الرمضان یعنی نماز ظهر.
ماه رمضان با مسمایی است زیرا محور نامگذاری این ماه توسط عرب ، با توجه به شدن گرما و سوختن و داغی زمین بوده است. در ماه رمضان هم سوختن هست ، سوختن گناه و پاک شدن انسان از آن.
گردش روزها ما را در آستانه حلول ماه رحمت و مغفرت الهی قرار داد. ماهی که سالکان و عاشقان کوی دوست آداب و مناسک ماههای رجب و شعبان را به امید و هدف ورود به ماه رمضان آن هم با پاکیزگی روح و روان به جا آورده اند ونفس و جان و روح خود را برای ضیافتی مهیا ساختند که در آن میهمانی به جای طعام چرب و شیرین و نوشیدنی های گوارا از وارد شوندگان با غفران و رحمت و دیدار وجه یار پذیرایی می کنند. آنان اندرون را از طعام و شراب تهی داشتند تا در آن ،نور خیره کننده وجه میزبان را مشاهده کنند و با دوست فارغ از قیل و قال عالم ملک و زدوبندهای حیوانی خلوت کنند و از خرمن معرفت الهی خوشه هایی را بر گرفته و توشه و آذوقه بقیه سال خود قرار دهند.
در قدیم آنگاه که عرب نام ماههای خود را تعیین می کرده ، دقت داشت که آن ماه با چه زمانی مقارن است و به آن مناسبت نامگذاری می کرد.آنان زمانی ماه رمضان را نام نهادند که اوج گرمای تابستان مستقیم شعاع خورشید بر زمین بود. به این دلیل آن را رمضان خواندند چون رمض یعنی تابش شدید خورشید بر زمین و صلاه الرمضان یعنی نماز ظهر.
ماه رمضان با مسمایی است زیرا محور نامگذاری این ماه توسط عرب ، با توجه به شدن گرما و سوختن و داغی زمین بوده است. در ماه رمضان هم سوختن هست ، سوختن گناه و پاک شدن انسان از آن.
از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله پرسیدند : چرا به ماه رمضان ،ماه رمضان گفته اند؟ فرمود : زیرا “ امرض الله فیه ذنوب العباد ” یعنی خدا در آن ماه گناهان بندگانش را می سوزاند و می ریزد. به طوری که بنده با خروج از ماه مبارک رمضان آنگونه پاک می شود که گویا تازه از مادر متولد شده است. ماه رمضان ماه صبر خوانده شده است زیرا مسلمانان با روزه داری صبر و استقامت خود را د راین ماه به نمایش می گذارند و یکی از مصادیق صبر در قرآن کریم روزه است. رمضان یکی از اسماء الهی نیز می باشد علیهذا در آداب خواندن این ماه تأکید شدهاست که به ماه رمضان نگویید “ رمضان ” چون نام خدا را در اذهان تداعی می کند؛ بلکه بگویید “ ماه رمضان ”.
ازمیان ماههای الهی که در میان عرب و غیر عرب نامگذاری شده ، تنها نام ماه رمضان در کتاب الهی مذکور شده است. ذکر این ماه با تجلیل فراوان در قرآن و به یادآوردن عبادت و اهمیت خاص آن نشانه عظمت این ماه می‌باشد . اهمیت این ماه از جنبه‌های مختلف مورد توجه خداوند است که پرداختن به آنها مجالی مستقل می طلبد.
