| یکی از دلایلی که وهابی ها شیعیان را به شرک متهم می کنند توسل به ائمه اطهار و درخواست حاجات از ائمه است.که اغلب شیعیان به خاطر عدم آگاهی، توانایی پاسخگویی به این شبهات را ندارند. |  |
یکی از دلایلی که وهابی ها شیعیان را به شرک متهم می کنند توسل به ائمه اطهار و درخواست حاجات از ائمه است.که اغلب شیعیان به خاطر عدم آگاهی، توانایی پاسخگویی به این شبهات را ندارند.
آیه ذیل را با دقت و تامل بخوانید:
یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسِیلَةَ وَ جاهِدُوا فِی سَبِیلِهِ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ (35)مائده
ترجمه:
اى کسانى که ایمان آوردهاید پرهیزگارى پیشه کنید و وسیلهاى براى تقرب به خدا انتخاب نمائید و در راه او جهاد کنید باشد که رستگار شوید.(35)مائده
” وسیله” در اصل به معنى تقرب جستن و یا چیزى که باعث تقرب به دیگرى از روى علاقه و رغبت مىشود مىباشد.وسیله در فرهنگ فارسی معین نیز به معنی “آنچه به توسط آن به دیگری تقرب جویند”است.
بنا براین وسیله در آیه فوق معنى بسیار وسیعى دارد و هر کار و هر چیزى را که باعث نزدیک شدن به پیشگاه مقدس پروردگار مىشود شامل مىگردد که مهمترین آنها ایمان به خدا و پیامبر اکرم (ص) و جهاد و عبادات همچون نماز و زکات و روزه و… می باشد.
شفاعت پیامبران و امامان و بندگان صالح خدا که طبق آیات صریح قرآن باعث تقرب به پروردگار مىگردد، در مفهوم وسیع توسل داخل است، و همچنین پیروى از پیامبر و امام موجب نزدیکى به ساحت مقدس پروردگار مىباشد وحتى قسم دادن خداوند به مقام پیامبران و امامان و صالحان که نشانه علاقه به آنها و اهمیت دادن به مقام و مکتب آنان مىباشد جزء این مفهوم است.
لازم به تذکر است که هرگز منظور این نیست شیعیان چیزى را از شخص پیامبر یا امام ،مستقل از خدا تقاضا می کنند، بلکه منظور این است شیعیان به خاطر مقام و جایگاهی که پیامبر و امامان در نزد خداوند از طریق بندگی او کسب کرده اند از آنان میخواهند که دعایشان نمایند و شفیعشان در نزد حضرت باری تعالی باشند و این معنى نه بوى شرک مىدهد و نه بر خلاف آیات دیگر قرآن است و نه از معنی آیه فوق خارج مىباشد. (دقت کنید)و طبق آیه255 سوره بقره حق شفاعت به اذن خدا در اختیار بندگان صالح قرار دارد.” کیست که در نزد او، جز به فرمان او شفاعت کند؟! “(بنا بر این، شفاعت شفاعتکنندگان، براى آنها که شایسته شفاعتند، از مالکیت مطلقه او نمىکاهد.)
لازم به ذکر است از آیات دیگر قرآن نیز به خوبى استفاده میشود که وسیله قرار دادن مقام انسان صالحى در پیشگاه خدا و طلب چیزى از خداوند به خاطر او، به هیچوجه ممنوع نیست و منافات با توحید ندارد، در آیه 64 سوره نساء ،خداوند خطاب به پیامبرش می فرماید:وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحِیماً
” اگر آنها هنگامى که به خویشتن ستم کردند (و مرتکب گناهى شدند) به سراغ تو مىآمدند و از خداوند طلب عفو و بخشش مىکردند و تو نیز براى آنها طلب عفو مىکردى، خدا را توبهپذیر و رحیم مىیافتند”.
برای دریافت تصویر در ابعاد بزرگتر کلیک کنید
و نیز در آیه 97 سوره یوسف مىخوانیم که: برادران یوسف از پدر تقاضا کردند که در پیشگاه خداوند براى آنها استغفار کند و یعقوب نیز این تقاضا را پذیرفت.
در آیه 114 سوره توبه نیز موضوع استغفار ابراهیم در مورد پدرش آمده که تاثیر دعاى پیامبران را در باره دیگران تایید مىکند و همچنین در آیات متعدد دیگر قرآن به این موضوع اشاره می نماید.
در مورد این موضوع چه در منابع اهل سنت و چه در منابع شیعیان روایات بسیار زیاد و در حد تواتر داریم که به خوبی استفاده می شود که توسل به این معنی هیچگونه اشکالی ندارد و در این جا مجال مطرح کردن آنان را ندارم و فقط در ادامه به دو روایت که مورد وثوق اهل تسنن هست اکتفا میکنم تا شبهه توسل به ائمه بعد از وفاتشان نیز حل شود.
در مورد جایز بودن توسل به پیامبر (ص) بعد از وفات چنین نقل مىکنند که سالى در مدینه قحطى شدیدى شد، بعضى از مردم از ” عایشه” راه حل خواستند، او سفارش کرد که بر بالای قبر پیامبر روزنهاى در سقف ایجاد کنند تا به برکت قبر پیامبر از طرف خدا باران نازل شود، چنین کردند و باران فراوانى آمد!.
” ابن حجر مکى” در کتاب” صواعق” از” امام شافعى” پیشواى معروف اهل تسنن نقل مىکند که به اهل بیت پیامبر توسل مىجست و چنین مىگفت:
آل النبى ذریعتى و هم الیه و سیلتى
ارجو بهم اعطى غدا بید الیمین صحیفتى
” خاندان پیامبر وسیله من هستند آنها در پیشگاه او سبب تقرب من مىباشند”" امیدوارم به سبب آنها فرداى قیامت نامه عمل من به دست راست من سپرده شود”.
در اینجا لازم است به یک نکته اشاره کنم:
بعضى اصرار دارند که میان این مطالب فقط برای زمان حیات پیامبر صادق است، در حالى که گذشته از روایات که بسیارى از آنها مربوط به بعد از وفات است، از نظر یک مسلمان، پیامبران و صلحاء بعد از مرگ” حیات برزخى” دارند، حیاتى وسیعتر از عالم دنیا دارند.همانطور که قرآن در باره شهداء به آن اشاره کرده است و مىگوید آنها را مردگان فرض نکنید آنها زندگانند.
به مناسبت ماه شعبان المعظم که به طبع آن مردم ما نیز بیشتر در مجالس مذهبی شرکت میکنند، وظیفه خود دیدم آنچه در مورد این شبهه تحقیق کرده ام خلاصه وار به عرض عزیزان برسانم.
