رهبر معظم انقلاب

بسمه تعالی

با تأسف و تأثر فراوان خبر درگذشت عالم ربانی مرحوم آیت‌الله آقای حاج آقا مجتبی تهرانی رحمةالله علیه را دریافت کردم. این حادثه ناگوار، ضایعه‌ئی‌ برای حوزه علیمه و روحانیت و جامعه مذهبی تهران و به ویژه ارادتمندان و شاگردان ایشان و جوانانی است که از مجالس پرفیض و درسهای سازنده‌ی این معلّم اخلاق بهره میبردند؛ این جانب تسلیت صمیمانه‌ی خود را به آن بیت شریف و بازماندگان بویژه اخوی بزرگوار و نیز به همسر مکّرم و آقازادگان ارجمند و دیگر بازماندگان این بیت شریف تقدیم داشته علّو درجات آن فقید سعید را از خداوند متعال مسألت مینمایم.

سید علی خامنه‌ای

13 / دی‌ماه / 91

رئیس‌جمهور ارتحال آیت الله آقا مجتبی تهرانی را تسلیت گفت

انا لله و اناالیه راجعون

فقدان عالم و عارف وارسته و ربانی حضرت آیت الله آقامجتبی کلهر تهرانی که از علمای شجاع و انقلابی و مبارزین نهضت اسلامی بوده و از آغاز پیروزی انقلاب اسلامی همواره در تمامی صحنه های حساس انقلاب حضور فعال و موثر داشته، ثلمه‌ای جبران‌ناپذیر و ضایعه‌ای بزرگ است.

ارتحال این مرجع تقلید عالیقدر که عمر با برکت خویش را در مسیر مجاهده و تهذیب نفس سپری نموده و سالیان متمادی حوزه های علمیه و طلاب علوم دینی از وجود ایشان بهره‌مند بودند را به پیشگاه امام عصر (عج) و رهبر عظیم الشان انقلاب اسلامی، حوزه‌های علمیه، تمامی ارادتمندان و عموم ملت شریف ایران تسلیت می گویم و در آستانه اربعین سرور و سالار شهیدان از خداوند متعال مسئلت دارم که روح پرفتوح ایشان را با امام حسین(ع) و شهدای دشت کربلا محشور نماید.

محمود احمدی نژاد

رییس جمهوری اسلامی ایران

پیام تسلیت حوزه علمیه استان تهران

 "بسم الله الرحمن الرحیم

انا لله و انا الیه راجعون

اِذَامَاتَ العَالِمَ ثَلَمَ فِی الِاسلامِ ثُلْمَهً لاَیَسُدّها شَیء

حوزه علمیه شیعه بار دیگر با از دست دادن یکی از استوانه های فقاهت و اخلاق به سوگ نشست.

ارتحال جانگداز  فقیه اهل بیت عصمت و طهارت(ع)، استاد بزرگ حوزه های علمیه و معلم اخلاق الهی، مرجع عالی قدر حضرت آیت‌ الله العظمی مرحوم حاج شیخ مجتبی تهرانی را به پیشگاه حضرت بقیة ‌الله اعظم(عج) مقام معظم رهبری و مراجع معظم  تقلید، علما، فضلا، استادان، مدیران و طلاب حوزه های علمیه و عموم مردم مسلمان و جهان تشیع تسلیت عرض کرده و علو درجات آن بزرگوار را از درگاه حضرت حق خواستاریم.

آن آیت بزرگ الهی در طول عمر پربرکت خویش همواره  مظهر علم، ایمان، تقوی، بصیرت و اسوه معنویت آمیخته با آگاهی و روشن ‌بینی و تعهد و مسئولیت اجتماعی به شمار آمده و به‌ خصوص از آغاز انقلاب اسلامی به رهبری امام(ره) از استوانه‌ ها و تکیه‌ گاه ‌های استوار پیشرفت انقلاب و تحقق نظام مقدس جمهوری اسلامی بودند.

در ایام اربعین سید الشهدا(ع) بیرقهای عزا برای عالمی که عمر خود را برای احیای دین پیامبر اکر م (ص) صرف کرد و در کنار پرچمهای عزای فرزند گرامیش قرار گرفت، باشد که مورد عنایت و شفاعت آن حضرت واقع شود. 

مرکز مدیریت حوزه علمیه تهران ضمن تعزیت و تسلیت مجدد و آرزوی استغراق آن روح ملکوتی در بحر رحمت و رضوان الهی، همگان را به توجه به اهداف مقدس آن عزیز از دست رفته و کسب معنویت بیشتر از آثار سازنده به جا مانده از آن فقیه  اخلاقی ووارسته توصیه می ‌کند".

جامعه مدرسین حوزه علمیه قم

 خبر ارتحال حضرت آیت الله حاج آقا مجتبی تهرانی(ره) موجب تأسف و تأثر گردید.

ایشان از مفاخر حوزه علمیه قم و جزء شاگردان مبرز مکتب فقهی، اصولی، فلسفی، اخلاقی، و عرفانی امام خمینی(ره) بوده و عمر پر برکت خود را صرف نشر معارف اهل بیت (ع) سپری کرد که با مباحث علمی به ویژه فقه و اصول نقش م?ثری در پرورش طلاب و مدیریت حوزه‏های علمیه تهران داشته و با برگزاری دروس اخلاق برای جوانان متدین بسیار موفق بوده است.

جامعه مدرسین حوزه علمیه قم رحلت آن عالم ربانی را به محضر حضرت ولی عصر(عج) مقام معظم رهبری، مراجع عظام تقلید، حوزه‏های علمیه، به خصوص حوزه علمیه تهران، حضرت آیت الله حاج آقا مرتضی تهرانی و بیت شریف آن مرحوم تسلیت عرض نموده و علٌو درجات آن مرحوم را از خداوند منٌان خواستار است.

پیام تسلیت دبیرکل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی  

آیت الله اراکی دبیرکل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی در پیامی درگذشت عالم مجاهد، فقیه ربانی و استاد برجسته اخلاق و عرفان الهی حضرت آیت‌الله العظمی حاج شیخ مجتبی تهرانی(ره) را به حضرت بقیة‌الله الاعظم ارواحناه فداه، رهبر معظم انقلاب، ‌حوزه‌های علمیه و بیت مکرم و معظم آن فقید سعید تسلیت عرض نموده و علو درجات آن مرحوم را از خداوند متعال خواستار شد.

 آیت‌‌الله‌‌ حاج‌‌آقا مجتبی تهرانی، که از مراجع عظام تقلید و از شاگردان مبرّز مکتب فقهی، اصولی، فلسفی، اخلاقی و عرفانی امام خمینی(ره) بودند در سن 77 سالگی و با بیش از 30 سال کرسی دروس اسلامی در حوزه‌ علمیه‌‌ تهران دار فانی را وداع گفت.

آیت الله مجتبی تهرانی آیتی از علم و عمل صالح بود

آیت الله هادوی تهرانی به مناسبت رحلت عالم ربانی حضرت آیت الله حاج شیخ مجتبی تهرانی پیام تسلیت صادر کرد.

به گزارش خبرگزاری مهر، آیت الله مهدی هادوی تهرانی رئیس م?سسه رواق حکمت و از مدرسان عالی حوزه علمیه قم، طی پیامی با ابراز تأسف از درگذشت آیت الله مجتبی تهرانی تأکید کرده است: این عالم ربانی که عمری در فقاهت و اخلاق کوشی آیتی از علم و عمل صالح بود، رفتنش چشم های م?منین را اشکبار و دلهای آنان را اندوهبار ساخت.

وی در پایان این پیام تصریح کرده است: این ضایعه اسف بار را به ساحت مقدس امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) مقام معظم رهبری و مراجع معظم تقلید (دامت برکاتهم) و بازماندگان محترم آن فقید سعید و همه م?منین و م?منات تسلیت عرض می کنم.

پیام احمدی مقدم در پی رحلت آیت الله مجتبی تهرانی

فرمانده نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران طی پیامی رحلت آیت الله مجتبی تهرانی را به بیت مکرمه این فقید سعید تسلیت گفت.

اِذا ماتَ العالِمٌ ثَلُمَ فِی الاسلامِ ثُلمَةً فِی الاسلامِ ثُلمَةً لا یَسُدُّها شَیءٌ

هنگامی که عالمی از دنیا رود شکافی در اسلام پدیدار می‌شود که هیچ چیز، آن را به هم نمی‌آورد.

بیت مکرم حضرت آیت الله العظمی شیخ مجتبی تهرانی (رحمه الله علیه)

سلام علیکم

با نهایت تأسف و تأثر درگذشت عالم ربانی، فقیه وارسته، حضرت آیت الله العظمی شیخ مجتبی تهرانی (رحمه الله علیه) را به مقام معظم رهبری، حوزه های علمیه، مردم شریف ایران اسلامی و آن بیت مکرم تسلیت و تعزیت عرض می‏نمایم.

از درگاه خداوند متعال مسئلت دارم روح مطهر و وارسته ایشان را با اولیاءالله و ائمه اطهار (علیهم السلام) محضور و به تمامی بازماندگان محترم صبر و اجر عنایت فرماید.

«والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته»

فرمانده نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران

سرتیپ پاسداراسماعیل احمدی مقدم

پیام تسلیت آیت الله مهدوی کنی

 در پی درگذشت آیت الله مجتبی تهرانی رئیس مجلس خبرگان رهبری در پیامی درگذشت آیت الله مجتبی تهرانی را تسلیت گفت.

 اذامات العالم ثلم فی الاسلام ثلمة

در آستانه اربعین حسینی رحلت آیت الله حاج شیخ مجتبی تهرانی را به ساحت قدس ولی الله الاعظم عجل الله فرجه الشریف ، مقام معظم رهبری، مراجع عظام، حوزه علمیه شیعه خصوصا قم و تهران، شاگردان آن فقیه عالی قدر و بیت شریف و اخوی معظم شان آیت الله حاج شیخ مرتضی تهرانی تسلیت گفته و از عموم مومنین برای شرکت در تشییع جنازه این عالم ربانی از مدرسه عالی شهید مطهری در روز اربعین دعوت به عمل می آید.

محمدرضا مهدوی کنی

پیام تسلیت رئیس سازمان تبلیغات اسلامی به مناسبت ارتحال آیت‌الله تهرانی

متن پیام حجت‌الاسلام و المسلمین دکتر خاموشی بدین شرح است:

ضایعه مولمه ارتحال مرحوم آیت‌الله آقامجتبی تهرانی رحمت‌الله‌علیه که سالیان پربرکت عمر شریفشان در اکتساب علم، تقوا، ورع و خدمت به اسلام، انقلاب و مکتب امام صادق(ع) صرف شد، مصیبتی جانفرساست. امروز، ایران اسلامی، با فقدان این عالم عالیقدر در ماتم یکی از شایستگان خود رخت عزا پوشید و انقلاب اسلامی در عزیمت شکوهمند خود به سمت قله‌های عزت و افتخار، فقدان یاوری مخلص و خدوم را به سوگ نشست.

ایشان یکی از یاران صدیق این انقلاب و سرچشمة خیر و برکت برای آن بود و در طول سالیان متمادی خدمتشان منشأ برکات ارزنده‌ای به مکتب اسلام و ترویج علوم آل محمد(ص) گردید که آثار آن قطعاً به‌عنوان باقیات صالحات موجبات تعالی روزافزون روح بلند آن بزرگوار خواهد بود.

اینجانب این مصیبت جانکاه را به حضرت ولی‌عصر(عج)، مقام معظم رهبری، مردم دینمدار ایران اسلامی، حوزه‌های علمیه و خصوصاً شاگردان آن استاد فقید و همچنین به بیت مکرّم و داغدار آن بزرگوار تسلیت عرض نموده و از خداوند متعال مسئلت می‌نمایم روح آن عزیز را در درجات رفیع مقام قربش جای داده و بر بازماندگانش صبر جمیل و اجر جزیل عنایت فرماید.

جلسات درس خارج ایشان مملوّ از طلّاب سطوح عالی بود که برای انجام وظیفه به تهران آمده بودند و از فضای علمی قم فاصله داشتند.

 این جلسات آن‌قدر مفید و کم‌نظیر بود که بسیاری از فضلا را به خود جذب کرد و حسرت دوری از فضای علمی قم را به رضایت و شکرگزاری شرکت در این جلسات علمی تبدیل نمود.

آیت الله مجتبی تهرانی در سال 1316 ه.ش در خانواده‏ای از اهل علم، معرفت و شهادت در تهران به دنیا آمد. پدر ایشان مرحوم آیت‏الله میرزا عبدالعلی تهرانی،از شاگردان مرحوم حاج‌شیخ عبدالکریم حائری یزدی، فقیهی مجاهد و عارفی سترگ بود که در زمان تاریک حکومت پهلوی اوّل، با همراهی و رفاقت مرحوم آیت‌الله شاه‌آبادی بزرگ، به اقامة جماعت در مسجد جامع بازار تهران مشغول بود و در امر تربیت نفوس مستعدّ و راهنمایی سالکان الی‏الله‏تعالی اهتمام ویژه داشت 

وی طبق رسم تمامی خاندان‌های علم و معرفت، تحصیل در علوم دینی و اشتغال به علوم حوزوی را از دوران کودکی آغاز نمود و در امر تحصیل علوم، جدّیت فوق‌العاده‌ای داشت.

 ایشان با هدایت و ارشاد والد بزرگوار خود، برای مدّت چهار سال به مشهد مقدّس مهاجرت کرد و در سایه الطاف حضرت علی‌بن‏موسی الرّضا(ع)مشغول به گذراندن سطح گردید و از محضر اساتید برجسته‌ای چون ادیب نیشابوری بهره برد. سپس به قم مهاجرت کرد تا در حوزه نوپای آن دیار، که به تازگی تمامی اهل علمِ جهان تشیّع را به‌سوی خود جذب می‌کرد، حضور یابد و سطوح عالی دروس حوزوی را نیز به اتمام برساند.

این عالم وارسته با جدّیت و پشتکار بسیار، دروس سطح را به‏سرعت تمام کرد و در سنین نوجوانی به محضر علمی بزرگانی چون امام خمینی، مرحوم آیت‌الله‏العظمی بروجردی،آیت‌الله‌العظمی گلپایگانی و مرحوم علّامه طباطبایی راه یافت. در جدّیت و پشتکار معظّم‌له همین نکته کافی است که به فرمودة خودشان، در زمانی که مشغول به دروس سطح بودند، دو مرتبه تمام وسائل‌الشیعه را مطالعه کردند تا برای شرکت در درس خارج آماده شوند.

ایشان با نبوغ و پشتکاری که از خود نشان دادند، در جوانی به درجة رفیع اجتهاد رسیده و به‌زودی توانستند از نزدیکان و خصّیصین حضرت امام قرار گیرند.

مقبولیّت علمی ایشان نزد استاد خویش، به‌اندازه‌ای بود که حضرت امام به طلبة خوش‌فکر و جوان خود اجازه داد تا تقریرات و نوشته‌جات درس بیعشان را جمع‌آوری کرده و به صورت یک اثر مستقل منتشر نماید. ایشان در همین ایّام، کتاب مکاسب محرّمة حضرت امام، همچنین دوجلد رسائل اصولی ایشان را تنظیم و منتشر کردند.

با آنکه هنوز مدّت زیادی از استفاضة این طلبه فاضل و جوان از محضر زعیم عالم تشیّع، حضرت آیت‌الله‏ العظمی بروجردی نگذشته بود، این مرجع کم‌نظیر رحلت کرد و بار هدایت امّت را به ‌دوش خلف صالح خویش چون حضرت امام خمینی(ره) نهاد. حال که امر خطیر مرجعیّت متوجّه حضرت امام شده بود، ایشان شاگرد فاضل خود، یعنی حاج‌آقا مجتبی تهرانی را مأمور به جمع‌آوری فتاوا و تنظیم اوّلین نسخه از رسالة عملیه و مناسک حجّ خویش گردانید که در همان ایّام به چاپ رسید و در دست‌رس مقّلدان قرارگرفت.

 حضرت استاد برای انجام این امر مهم، ضمن بهره‏گیری از دست‌نوشته‌های متعدّد استاد خویش، با ایشان هم‌بحث شد و رساله‌ای دقیق و علمی آماده کرد که بعدها جزو دقیق‌ترین رساله‌های منسوب به امام خمینی مطرح گردید. همة این امور در زمانی اتّفاق افتاد که هنوز کمتر از بیست و پنج سال از عمر شریف حضرت استاد می‌گذشت.

ایشان علاوه بر یادگیری فقه و اصول در محضر استاد بی‌بدیل خود، چندین سال نیز از مشرب اخلاقی و عرفانی آن عارف کامل و عالم ربّانی سیراب گردید و با دیدگاه‏های اجتماعی و سیاسی امام امّت به‌خوبی آشنا شد. این استضائه از خورشید حیات‌بخش امام و دیگر اولیای الهی ادامه داشت تا آنکه جرقّه‌های بیداری اسلامیِ ملّت ایران زده شد و امام خمینی از کشور تبعید گردید.

بعد از این واقعة دردناک، حضرت آیت‌الله تهرانی نیز سه سال بعد، به نجف رفت تا هم سیر معنوی خود را در سایة فیوضات امیر‌الم?منین(ع) و دیگر ائمة هدی تکمیل نماید و هم از تربیت استاد خویش بی‌بهره نماند.

امّا این معیّت زیاد طول نکشید و حضرت امام به ایشان امر کردند که به ایران برگشته و در تهران حضور داشته باشند. لذا ایشان در سال 1349 به زادگاه خود بازگشت و به کارهای مهم و برزمین مانده مشغول گردید.

حضرت استاد از زمان بازگشت به تهران، تا پیروزی انقلاب شکوهمند امامت و ولایت در ایران، ضمن اقامة جماعت در مسجد جامع بازار، تدریس سطوح عالی خود را در مدارس علمیة تهران آغاز کردند و تربیت و هدایت جوانان انقلابی را به‌دست گرفتند. از جلسات بسیار محرمانه با برخی انقلابیون فعّال گرفته تا جلسات عمومی اخلاق که در برخی مقاطع زمانی به‌دلیل ممانعت حکومت جور، تعطیل می‌شد، همچنین حضور در بازار تهران و هدایت و رهبری مردم کوچه و بازار، از اهمّ فعّالیت‌های معظّم‌له پیش از انقلاب بود.

حضور عادّی آیت الله تهرانی در تهران و فعالیّت‌های مخفی ایشان در راهنمایی و رهبری مجاهدان انقلابی، آن‌قدر مفید و م?ثّر بود هنوز هم برکات آن در میان اهالی تهران، باقی و جاری است، که بعد از مدّت‏ها سرّ تأکیدهای حضرت امام مبنی بر مراجعت ایشان به تهران را روشن ساخت. عنایت ویژة حضرت امام به تهران موجب گردید که حضرت استاد، تا امروز در عاصمة‌جهان تشیّع بماند و نعمتی بی‌بدیل برای اهل این دیار باشد.

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و با آغاز ولایت و زعامت حضرت روح‏ الله، همچنین با توجّه به سوابق درخشان و مراودات حضرت استاد با امام امّت، انتظار می‌رفت که ایشان یکی از مس?ولین نظام اسلامی شده و گوشه‌ای از بار این انقلاب را به دوش بکشند.

امّا بنا به فرمودة خودشان، ایشان با دعا به درگاه خدای متعال و توسّل به حضرات معصومین، خود را از قبول مس?ولیت‌های آشکار کنار کشیدند و با حضور در صحنة نیروسازی برای انقلاب، همچنان به‏صورت گمنام و م?ثّر به تربیت نیروهای جوان و کارآمد برای انقلاب اسلامی پرداختند.

لذا جلسات درس خارج ایشان مملوّ از طلّاب سطوح عالی بود که برای انجام وظیفه به تهران آمده بودند و از فضای علمی قم فاصله داشتند. این جلسات آن‌قدر مفید و کم‌نظیر بود که بسیاری از فضلا را به خود جذب کرد و حسرت دوری از فضای علمی قم را به رضایت و شکرگزاری شرکت در این جلسات علمی تبدیل نمود.

از طرفی دیگر، جلسات عمومی اخلاق و معارف اسلامی که قبل از انقلاب نیز برپا بود و از سال 1356 به‏طور منظّم و هفتگی دائر می‌گردید، مأمن بی‌نظیری برای بسیجیان مخلص حضرت روح‌الله و سکّوی پرشی برای دلدادگان و حیات‌یافتگان انقلاب اسلامی بود که تازه از زیر یوق جهالت ستم‌شاهی رهایی یافته و به نور حکومت الهی منوّر گشته بودند و بی‌صبرانه و مشتاقانه به‌دنبال معارف عمیق اسلام بودند.

قافله عشق در سفر تاریخ است و این تفسیری است بر آنچه فرموده اند: کل یوم عاشورا و کل ارضٍ کربلا...، این سخنی است که پشت شیطان را می لرزاند و یاران حق را به فیضان دائم رحمت او امیدوار می سازد. یاران! شتاب کنید، قافله در راه است. (شهید مرتضی آوینی)

کاروانِ بی سر و بی سرپرست                                            غُل به گردن، خشکْ لب، تاول به دست

اربعین است، هنگام میثاق و پیمان دوباره؛ کاروان به مقصد می رسد...

کودکان این کاروان، بزرگترین معلمان تاریخ اند و زنان آن استادان صبر و عزت .

کاروانی که اسیرانش آزادترین آزاده گانند؛ زنجیریانش پای در رکابِ عشق دارند، دخترانش به مردان همیشه روزگار، درس مردانگی و شجاعت می دهند و کودکانش، وجاهت کفر را به تمسخر می گیرند و حیثیت ظلم را یکسره بر باد می دهند. ای عجب از این کاروان که تاریخ را مبهوت کرده است!

امام صادق علیه السلام: آسمان چهل روز در عزای حسین علیه السلام گریست.

سلام بر اربعین!

سلام بر سوگ به چله نشسته!

سلام بر آسمان که چهل روز بغض شکسته اش را گریسته است!

سلام بر سرهای بر نیزه رفته که به قتلگاه خویش بازآمده اند!

سلام بر کاروان عزت و عزا که بار دل می گشایند و مصائب خود را به واگویه می نشینند!

سلام بر زینب که در اوج بلا، چیزی جز زیبایی ندیده است!

ای غایب از نظر، نظری کن به خواهرت                                  زینب نشسته بر سر قبر مطهرت

مقام معظم رهبری:  اساسا اهمیت‌ اربعین‌ در آن‌ است‌ که‌ در این‌ روز، با تدبیر الهی‌ خاندان‌ پیامبر صلی الله علیه و آله، یاد نهضت‌ حسینی‌ برای‌ همیشه‌ جاودانه‌ شد و این‌ کار پایه‌گذاری‌ گردید.

  

باور نمی کنم که رسیدم کنار تو

باور نمی کنم من و خاک مزار تو

یک اربعین گذشته و من پیرتر شدم

یک اربعین گذشت و شدم همجوار تو

یک اربعین اسیر بلایم، اسیر عشق

یک اربعین دچار فراقم، دچار تو

 

***

 

اربعین گلستانِ ثمردهی اشک های عاشورا است.

 

  ای همسفر قرار تو باورنکردنیست                          من ، اربعین ، کنارتو ، باورنکردنیست

با نیمه جان مانده خودم را رسانده ام                       اینجا ، سر مزار تو ، باورنکردنیست

امان از دلِ زینب...

 

امام صادق علیه السلام: مرقد حسین قطعه‏اى از بهشت است.

 

چهل شبانه گذر کرد بر زمین بى تو

 

چهل شبانه بى عشق، بى یقین، بى تو

پس از تو پیرهن سوگوار تا به ابد

چه گریه ها که ندارد در آستین بى تو

 

 

مقام معظم رهبری:  درسی که اربعین به ما می دهد، زنده نگهداشتن یادِ حقیقت و خاطره ی شهادت درمقابل طوفان تبلیغات دشمن است.

 

گوئیا یک عمر بود این اربعینی که گذشت                  خاطراتی تلخ از داغ سحر آورده ام

اولین بار است، قبرت را زیارت می کنم                     قبر زهرا مادرم را در نظر آورده ام

 

امام حسین علیه السلام: گریستن چشم‏ها و ترسیدن قلب‏ها، رحمتى از جانب خداست.

  

من و داغ غمی سنگین چهل روز

چه ها بر من گذشته این چهل روز

چهل روز است هجران من و تو

که هر روزش مرا چندین چهل روز

  

 

 

 

 

مقام معظم رهبری:  اربعین هم خود یک فروردین دیگر است. اولین شکوفه‌هاى عاشورایى در اربعین شکفته شد. اولین جوشش‌هاى چشمه‌ى جوشان محبت حسینى - که شطّ همیشه جارى زیارت را در طول این قرن‌ها به راه انداخته است - در اربعین پدید آمد.  مغناطیس پُرجاذبه‌ى حسینى، اولین دل‌ها را در اربعین به سوى خود جذب کرد.

 

کربلا در کربلا پایان نیافت؛ در دشت طَف شعله کشید و در کوفه و شام، در میان هیاهوی مردم و صاعقه کلامِ زنی علی تبار، زنی علی وار، آتش به خرمن ظلم افکند. اکنون از کوفه تا شام و از شام تا هر شامی دیگر، صلای آن زن علی وار، طلیعه صبح است و دشنه ای بر قلب سیاه ستم و جنایت

 

 

 

اربعین، فرصتى براى شناختن زینب علیهاالسلام و تعمّق در قیام حسین علیه السلام است.

  

زینب همان کسی است که در راه عفتش                             عباس می دهد نخ معجر نمی دهد

  

 

زینب، اى وارث نجابت خاک! چهل روز است که آسمان، غربتت را مى نگرد. باز هم خطبه اى بخوان تا به ابرها، اذن نزول داده باشى، اى رسول کربلا!

***

امام صادق علیه السّلام:

چهار هزار فرشته نزد قبر سیدالشهدا علیه السّلام ژولیده و غبارآلود، تا روز قیامت بر آن حضرت مى گریند.

 

    ای آن که لحظه لحظه کنار تو زیستم                   امشب، چهل شب است برایت گریستم

امشب چهل شب است که آب از گلوی من                پایین نرفته، بغض عطشناک کیستم؟

 

جاى رقیه خالى. دخترک نازنین حسین، کبوتر سپید «ارجعى» را زودتر از دیگران دید و به دنبالش پرید... و چه خوب! حالا که کاروان، به نقطه صفر زمین برگشته، نیست که از غصه نبودن بابا، دوباره دق کند!

 

یاد رقیه حرف گلو گیر زینب است                             حرفى که تار صوتى او خوب ادا نکرد

 

***

 

کربلا در کربلا پایان نیافت؛ در دشت طَف شعله کشید و در کوفه و شام، در میان هیاهوی مردم و صاعقه کلامِ زنی علی تبار، زنی علی وار، آتش به خرمن ظلم افکند. اکنون از کوفه تا شام و از شام تا هر شامی دیگر، صلای آن زن علی وار، طلیعه صبح است و دشنه ای بر قلب سیاه ستم و جنایت.

 

أعظم الله أجورنا بمصابنا بالحسین علیه السلام وجعلنا و إیّاکم من الطالبین بثاره مع ولیّه الإمام المهدی علیه السلام

در دهه محرم هر کسی با توجه به سن و سال و قشری که به آن تعلق دارد سعی می‌کند، ارادت خود را به آقا نشان دهد و در این میان جوانان همواره بدعت گزار روش‌های نویی در عزاداری هستند.

چند روزی است که قدم به هر کوی و برزن که می‌گذاری، پارچه‌های سیاه عزای امام حسین )ع) که بر دیوارها نقش بسته‌اند تو را به یاد بزرگ‌مردی می‌اندازند که برای مبارزه با ظلم در مقابل فوج دشمنان ایستاد و نام خود را بر صحیفه تاریخ تا ابد ماندگار کرد. نزدیک محرم که می‌شود شهرها و ساکنانشان با همه توان و عشق خود به پیشواز عزاداری حسینی می‌روند که آرزوی همه ایرانی‌ها زیارت مزارش است.

بوی محرم

نزدیک محرم که می‌شود، هیئتی‌های محله از  جوانان و نوجوانان گرفته تا میان سالان دست به دست هم می‌دهند که بار دیگر هیئتی که هر ساله هزاران نفر در ازای حضور در آن به حاجات دلشان می‌رسند را برپا کنند. یکی داربست‌ها را به هم جوش می‌دهد و دیگری پرده‌ها را نصب می‌کند و آن یکی به دنبال بر افراشتن پرچم‌ها است.

ناصر خسرو و گرمی بازار خرید و فروش طبل و سنج و زنجیر

اگر در هفته‌های اخیر مسیر میدان توپخانه را با ون های خطی به بازار بزرگ تهران طی کرده باشید ، حتماً با تجمع افرادی را دیده‌اید که برای خرید ادوات هیئت عزاداری امام حسین (ع) به مغازه‌های خیابان ناصرخسرو آمده‌اند. مردمی که از هفته‌های پیش از آغاز ماه محرم برای خرید و کرایه سنج و طبل و زنجیر و پرده‌های عزاداری هیئاتشان به این خیابان می‌آید تا کار هیئت را برای دقیقه 90 نگذارند.

ایستگاه‌های صلواتی؛ پای ثابت محرم

یکی از ارکان همیشگی محرم و سایر مراسم‌های عزا و اعیاد مذهبی ما، ایستگاه‌های صلواتی هستند که در این ایام در خیابان‌ها برقرار می‌شوند. با شروع ماه محرم در اکثر معابر عمومی شهری، مکان‌هایی تحت عنوان ایستگاه‌های صلواتی با داربست و پارچه سیاه و میزهای بزرگ بر پا می‌شوند تا در شب‌های ماه محرم با چای و خرما و شیرینی و شیر پذیرای مهمانان ابا عبدالله الحسین (ع) باشند. کسانی هم که هر سال نذر حضور در این ایستگاه‌ها و خدمت رسانی به عزاداران امام حسین را دارند پیش از شروع دهه محرم برنامه ریزی‌هایشان را انجام می‌دهند تا بتوانند دین خود را به سالار شهیدان ادا کنند.

نقاشی و گل آلود کردن خودرو

در دهه محرم هر کسی با توجه به سن و سال و قشری که به آن تعلق دارد سعی می‌کند، ارادت خود را به آقا نشان دهد و در این میان جوانان همواره بدعت گزار روش‌های نویی در عزاداری هستند.

 در این میان چند سالی است که پیش از آغاز ماه محرم جوانان خودرو های خود را به دست نقاش می‌سپارند تا نقوشی از واقعه کربلا و نام نامی امام حسین (ع) و یاران دلاورش را بر شیشه‌ی اتومبیلشان طراحی کنند تا از این طریق بتوانند احساس خود را نسبت به رشادت‌های امام حسین و یارانش در واقعه کربلا نشان دهند.

صدای نوحه

یکی از م?لفه های دیگری که ماه محرم را از سایر ماه‌های سال متمایز می‌کند، صدای نوحه‌هایی است که روزها پیش از شروع این ماه از دستگاه‌های پخش خودروی های شهری به گوش می‌رسد. جوانانی که پیش از آغاز محرم سی دی‌های موجود در  خودروها را تغییر می‌دهند و دیگر جز نوای مداحی امام حسین صدای دیگری از دستگاه خودروشان بلند نمی‌شود.

بودن یا نبودن علامت؛ مسئله این است

ممنوعیت علامت کشی در هیئت‌های مذهبی، ماجرایی است که سال‌های سال در اخبار پیش از شروع محرم به گوش می‌رسد اما در پایان ما باز هم با دسته جاتی روبرو می‌شویم که علامت کشی می‌کنند. مدت‌ها است که برخی بر این اعتقادند که علامت کشی روشی شده است که برخی با توسل بر آن قصد خودنمایی و عرض اندام دارند و به همین دلیل هم هست که مخالفت‌های بسیاری با این روند وجود دارد. در روزهای باقی مانده به محرم امسال تا به امروز کسی در خصوص علامت کشی  سخنی به میان نیاورده و احتمالاً امسال رویه سال‌های پیش ادامه خواهد یافت.

هر سال محرم بیانیه‌های مختلفی از سوی نیروی انتظامی و پلیس راهنمایی و رانندگی را هم به دنبال دارد. مانند ممنوعیت استفاده تمثال و رنگ کردن خودرو و صدا بالای نوحه و علامت کشی و این مسائل.

پلیس برای ماه محرم امسال هم تمهیداتی در نظر گرفته است و بر اساس این رئیس پلیس راهور تهران اعلام کرده است: پلیس برنامه‌های ویژه‌ای برای ماه محرم به ویژه دهه اول در پایتخت در نظر گرفته است تا هیئت‌های مذهبی و شهروندان بتوانند عزاداری کنند و از اجر معنوی برخوردار شوند.

 سردار حسین رحیمی ادامه داده است که: در این طرح‌ها که با حضور مأموران پلیس در دهه اول محرم به اجرا در می‌آید عبور و مرور شهروندان و دسته‌های عزاداری تسهیل می‌شود. خوشبختانه هیچ‌گونه محدودیت ترافیکی نداریم و با همکاری هیئت‌های مذهبی، تردد دسته‌های عزاداری بدون مشکل انجام می‌شود. رئیس پلیس پایتخت از نظارت پلیس بر نصب داربست‌ها در سطح شهر خبر داد و تاکید کرده: اطلاعات لازم به مدیران هیئت‌ها داده شده است تا داربست‌ها را در مناطقی که موجب ایجاد  مشکل در ترافیک می‌شود، نصب نکنند. ضمن اینکه تذکرات لازم برای نصب داربست‌های ویژه بنر داده شده است.

در این میان مسئولان باید برخورد ملاطفت آمیز تر با جوانان داشته باشند و در مقابل روش‌های جدید که جوانان در ابراز ارادت به امام حسین (ع) در نظر می‌گیرند مانند رنگ کردن خودرو و پخش صدای نوحه از اتومبیل  و ...موضع گیری نکنند تا تمام اقشار بتوانند از برکات معنوی این روزها بهره مند شوند.

حـتی خـدا مـیان حسـینیهء غمـش

سوگند خورده است به ماه محرمش

شبهای قدر محترم و با فضیلت اند

امّـا نمی رسند به شبهای مـاتمش

امروز نه، غروب همان سال شصت و یک

مـا را گـره زدنـد به نخـهای پـرچمش

این دستمال گـریه پر از نـور می شود

وقتی به دست روضـهء خورشید می دمش

چشمی که از برای تو گریان نمی شود

باید حـواله داد به دست جـهنمش

روح بزرگ انسانهاى خود ساخته و پاک به دیگران هم، پاکى و ایمان مى‏آموزد. صداقت و فداکارى ایثارگران در راه خدا الهام بخش تعهد و فداکارى است. حماسه‏هاى جهاد و شهادت مردان بزرگ اسلام، مجاهد ساز و شهید پرور است. عظمت انسانى چهره‏هاى پرفروغ تاریخ خونبار ما اسوه همه کسانى است که در زندگى به هدفهایى والاتر از خوردن و خوابیدن اعتقاد دارند و ارزشهاى متعالى را مى‏جویند. انسانهاى نمونه از نظر ایمان، اخلاق، شهامت، جوانمردى و استقامت، همیشه زینت تاریخ بوده و هستند.

«مسلم بن عقیل‏» یکى از این چهره‏هاست. شنیدن نام این انسان والا و سرباز فداکار راه حق، یاد آور همه خوبیها، رشادتها و جوانمردیهاست;

حماسه مسلم‏بن عقیل در کوفه، پیش درآمدى بر نهضت عظیم عاشورا بود; و خود مسلم، پیشاهنگ نهضت‏سیدالشهدا علیه‏السلام و سفیر انقلاب کربلا و پیشمرگ حماسه تاریخ‏ساز و جاویدان عاشورا بود.

چهره ای تابناک بر جبین خاندان ابوطالب

در میان جوانان برومند «بنى‏هاشم‏» مسلم، فرزند عقیل یکى از چهره‏هاى تابناک و شخصیت هاى بارز، به شمار مى‏رفت. «عقیل‏» برادر حضرت على علیه السلام و دومین فرزند ابوطالب بود. در ترسیم زیر رابطه نسبى مسلم، آشکارتر است:

ابوطالب: - طالب - عقیل - مسلم - جعفر - على - حسین بن على .

مسلم‏بن عقیل، برادرزاده امیرالم?منین علیه السلام و پسر عموى حسین ‏بن على علیه السلام بود. دودمانى که مسلم در آن رشد یافت، دودمان علم و فضیلت و شرف بود و خاندانى که شخصیت انسانى و اسلامى مسلم در آن شکل گرفت، بهترین زمینه را براى تربیت و تکامل معنوى و حماسى مسلم فراهم کرد.

از آغاز کودکى، در میان جوانان بنى‏هاشم بخصوص در کنار امام حسن و امام حسین علیهما السلام بزرگ شد و کمالات اخلاقى و بنیان ولایت و درس هاى حماسه و ایثار و شجاعت را بخوبى فرا گرفت. اجداد مسلم کسانى، چون «ابوطالب‏» و «فاطمه بنت اسد» بودند که در فرزندان خویش، شجاعت و ایمان و دلاورى را به ارث مى‏گذاشتند و مسلم، شاخه‏اى پربار از این اصل و تبار بود; و بنا به اصل وراثت،خصلتهاى برجسته را از نیاکان خود به ارث برده بود. (اشاره است‏ به سخن پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله در فتح مکه سال 8 هجرى که فرمودند: «اگر همه مردم از نسل ابوطالب بودند، همه شجاع مى‏بودند.»)

مسلم در زمان حضرت امیر علیه السلام نوجوانى رشید و پاک بود که به افتخار دامادى آن حضرت نایل شد و با یکى از دختران امام به نام «رقیه‏» ازدواج کرد. این وصلت‏بر میزان فضیلت هاى مسلم افزود و او را بیشتر در محور «حق‏» و در خدمت نظام الهى آن حضرت در دوران خلافتش قرار داد.

شناسنامه مسلم را، پیش از آن که از نیاکان و سرزمین وقبیله جستجو کنیم، باید در فکر، عمل و زندگانى‏اش بیابیم; این بهترین معرف مسلم است.

مسلم، در دوران خلافت امام على علیه السلام در خدمت آن حضرت، مدافع حق بود و پس‏ از شهادت آن امام، هرگز از حق که در خاندان او و امامت ‏دو فرزندش، حسنین علیهما السلام تجسم پیدا کرده بود جدا نشد و عاقبت هم، جان پاکش را بر این آستان فدا کرد.

شجاعت و شهامت

علامه مجلسی در مورد شجاعت مسلم بن عقیل می نویسد: مسلم بن عقیل در میان هم سن و سالان خویش به شجاعت و سخاوت مشهور و به کثرت دانش و خرد شناخته شده بود.

مسلم از دیدگاه پیامبر اکرم

شیخ صدوق در کتاب امالی از ابن عباس روایت می کند که علی بن ابی طالب علیه السلام به رسول خدا صلی الله علیه و آله عرض کرد: آیا شما عقیل را دوست داری؟! فرمودند: آری ، من عقیل را از دو جهت دوست دارم؛

اول: عقیل را برای وجود خودش دوست می دارم.

دوم: به جهت این که ابوطالب او را دوست داشت، دوستش می دارم. فرزند همین عقیل در راه دوستی فرزند تو فدا می شود و چشمان م?منین برای او گریان خواهد شد و ملائکه بر او درود می فرستند.

آنـگـاه رسـول خـدا صلی الله علیه و آله گـریـسـت به طورى که اشک بر سینه مبارکشان جارى شـد؛ و سـپـس فـرمودند: خدایا، از آنچه پس از من بر سر خاندانم مى آید به تو شکایت مى کنم.

زندگی، پر از خاطرات تلخ و شیرینه، شاید شما هم بعضی وقتها یاد خاطرات خودتون بیفتین، به بعضی از اونا لبخند می‌زنین و برای بعضی از خاطرات، دلِ تون می‌گیره. بچه ها! ما امام های خیلی خوبی داشتیم که مدتی رو با مردم زندگی کَردَن، زندگی اونا هم پُر از خاطرات بوده و ما الان وقتی یاد اون خاطرهها می‌افتیم، اگه خاطره تولد و جشن باشه، شاد می‌شیم و اگه خاطره شهید شدن اونا و اذیت شدن اون عزیزا به دست حاکمان ستم گر و بدِ زمان خودشون باشه، دلِ مون می‌گیره و پر از غم می‌شه. امروز هم دلامون پر از غمه، چون یاد یه خاطره تلخ افتاده، خاطره یه امام جَوونی که با انگور سمّی، شهیدش کردن، امام جواد علیه السلام، پسر امام رضا علیه السلام و امام نهم ماست، این روز رو به شما بچه های خوبی که اماماتونُ دوست دارین، تسلیت می‌گم.

آقای حسینی، یه روز توی کلاس، از معنای بعضی از اسمها پرسید. هر کدوم از بچهها که معنای اسماشونُ می‌دونستند، جواب آقای حسینی رو می‌دادن. حامد گفت: حامد یعنی کسی که شکر خدا می‌گه و اون رو ستایش می‌کنه؛ سعید گفت: اسم من هم به معنای انسان خوشبخته. خلاصه هر کدوم از بچه ها، درباره اسماشون توضیح می‌دادن تا این که نوبت به جواد رسید، آقای حسینی پرسید: آقا جواد! شما می‌دونی که معنای این کلمه چیه و چرا پدر و مادر شما این نامُ براتون انتخاب کردن؟ جواد گفت، آقا اجازه! بله! جواد یعنی بخشنده، یعنی کسی که اون چیزهای رو که داره، با دیگران تقسیم می‌کنه. بابام می‌گه: من یه اسم خیلی خوب برات انتخاب کردم: چون نام پسر امام رضا علیه السلام، امام نهم ما هم همینه. آقای حسینی، لبخندی زد و گفت: بابات درست می‌گه، جواد، یکی از قشنگ ترین اسم های دنیاس.

یکی از چیزای جالبی که درباره امام جواد علیه السلام وجود داره، اینه که اون حضرت، وقتی که تنها نُه ساله بود، پدرش به دست آدمای بد و حاکم ستم گری به نام «مأمون» شهید شد و رهبری مردم و جانشینی امام رضا علیه السلام به اون امام سپرده شد. بعضی از مردم، باور نمی‌کردن که یه پسر نُه ساله، بتونه امام و رهبر بشه؛ واسه همین تصمیم گرفتن تا تمام دانشمندا رو از گوشه و کنار جهان اسلام جمع کنن و از اونها بخوان که سخت ترین و پیچیده ترین سؤالا رو از امام جواد علیه السلام بپرسن و اگه امام تونست به اون سؤالا جواب بده، معلوم می‌شه که واقعاً امامه؛ چون اماما، دانشمندترینِ مردم روی زمینن و علم هیچ کس به پای علم و دانش یه امام نمی‌رسه. این کار رو کردن و همه دانشمندا رو در یک مجلس بزرگ که پادشاه اون زمان هم در اون شرکت داشت، جمع کردن. امام جواد علیه السلام به همه سؤالای دانشمندا جواب دادن و همه را شگفت زده کردن.

یه روز توی شهر بغداد، مأمون خلیفه ستم گر عباسی، که برای شکار به آن شهر اومده بود، از راهی رد می‌شد که در کنار اون، عده ای از کودکان ایستاده بودن. امام جواد علیه السلام هم اون جا بودن، وقتی حاکم و سربازا، با اسباشون از اون جا عبور می‌کردن، همه بچّهها ترسیده و فرار کردن، اما امام جواد علیه السلام، همون جا موند. مأمون، نزدیک امام اومد، اسبشو نگه داشت و با دیدن چهره نورانی امام و شجاعتش، کنجکاو شد و از ایشان اسمشو پرسید. امام فرمود: اسم من، محمّده. مأمون پرسید: پسر چه کسی هستی؟ امام فرمود: فرزند علی بن موسی الرضا علیه السلام. مأمون، که امام رضا رو به شهادت رسونده بود، با شنیدن نام حضرت، شرمنده شد، ولی به خاطر حفظ آبروی خودش در بین مردم چیزی نگفت و تنها به امام رضا علیه السلام سلام و درود فرستاد و از اون جا دور شد.

دوست بد

همه شما، دوستایی دارید که با اونا درس می‌خونین یا بازی می‌کنین. آیا تا حالا به دوستایی که دارین، فکر کردین؟ آیا دوستای خوب، با ادب و درس خونی هستن؟ شاید کنجکاو باشین که بدونین چرا این سؤالُ می‌پرسم! خوب، علتش اینه که اگه خدای نکرده، دوست بدی داشته باشین، کارهای بد اونا یواش یواش رو شما هم اثر می‌ذاره. امام جواد علیه السلام در این باره فرمودن: دوست بد، مثل شمشیر تیزیه که ظاهرش زیباس، اما آثارش بد و خطرناکه؛ پس بهتره که از دوستی با او دوری کنین. بله بچه ها! طبق فرمایش امام نهم، دوست بد مثل یه شمشیر تیزه که وقتی به اون نزدیک می‌شین، احتمال داره که باعث آسیب رسوندن به شما بشه، واسه همین باید مواظب دوستایی که انتخاب می‌کنین، باشین.

اگه شما، هدفی داشته باشین که خیلی براتون مهم باشه، چی کار می‌کنین؟ اگه به اون هدف نرسین، چه حالی پیدا می‌کنین؟ یکی از راه های رسیدن به هدف، مثل قبولی در امتحانات با معدل بالا رو، ما از سخنان امام جواد علیه السلام، یاد می‌گیریم. امام نهم حضرت جواد علیه السلام فرمودن: «برنامه ریزی قبل از انجام کار، تو رو از پشیمونی باز می‌داره» یعنی اگه کسی می‌خواد به هدفش برسه و از راه درستی هم، این کار رو انجام بده، لازمه قبل از شروع کار، یه برنامه ریزی درست و صحیح داشته باشه و بعد به اون برنامه عمل کنه تا نتیجه خوبی به دست بیاره و پشیمون نشه.

ما توی کارایی که می‌خوایم انجام بدیم، گاهی از بزرگ ترامون کمک می‌گیریم یا گاهی از دوستِ خودمون. گاهی بعضی از بچّه ها، برای موفق شدن، به دیگران تکیه می‌کنند و امیدوارن که با تکیه بر اونا، به هدفای خودشون برسن، اما امام جواد علیه السلام به ما و همه مسلمونا، سفارش کرده که برای انجام هر کار خوبی، تنها به خدا امیدوار باشیم و از بخواهیم تا از سختیها و بدیها در امان بمونیم. اون حضرت فرمودن: «هر کس به خدا تکیه و توکل کنه، خداوند او رو از هر بدی نجات می‌ده».

اگه شما به دوستای خودتون و اونایی که می‌شناسین، دقت کنین، می‌بینین آدمایی که واقعاً به خدا توکل می‌کنن و از او کمک می‌خوان، موفّق ترین آدمها هستن.

بچه‌ها! همیشه آدمای بد، چشم دیدن آدمای خوبُ ندارن. به خاطر همین، حاکم اون زمان، خیلی امامُ اذیت کرد. بعد از شهادت امام رضا علیه السلام، مأمون، پادشاه ستم گر عباسی، امام جواد علیه السلام رو مجبور کرد تا در شهر بغداد زندگی کنه. امام جواد علیه السلام در این مدتی که در بغداد بود، سختی های فراوونی کشید و از سوی مأمون، رفتارای ناپسند و اهانت آمیزی دید. تا این که امام جواد علیه السلام از مأمون خواست تا برای سفر حج به مکّه بره. بعد از انجام مراسم حج، به مدینه رفتن و همون جا موندن تا این که مأمون، از دنیا رفت و برادرش که اون هم آدم بدی بود، جانشینش شد.

وقتی قاتل امام رضا علیه السلام - مأمون عباسی - از دنیا رفت، برادرش معتصم به جای اون حاکم شد. مردم، از همه جا تعریف امام جواد علیه السلام رو می‌کردن و از خوبی های او می‌گفتن؛ برای همین، این حاکم بد و حسود، دستور داد تا امام از مدینه به بغداد بیان تا ایشونُ زیر نظر داشته باشه.

امام علیه السلام به بغداد اومد و بعد از چند ماه موندن در اون شهر، حاکم شهر، همسر امام جواد علیه السلام رو که برادر زاده خودش و دختر مأمون بود، تشویق کرد تا امام عزیز ما رو با انگور سمّی، به شهادت برسونه. اون زن، امام رو به شهادت رسوند و دل شیعیان و دوستای اون حضرت رو پر از غم کرد.

بچه هایی که به سفر کربلا رفتن یا اونایی رو که به این سفر زیارتی رفته بودن، دیدن و پای صحبتای اونا نشستن، حتماً می‌دونن که یکی از شهرهای زیارتی عراق، شهر کاظمینه که در نزدیکی پایتخت عراق، شهر بغداد قرار داره. در این شهر دو امام عزیز دفن شدن و زیارت گاه دارن؛ یکی امام موسی کاظم علیه السلام و دیگری نوه ایشون، حضرت امام جواد علیه السلام. مردم وقتی به این مکان با صفا می‌رن، سفره دلِ شونُ برا این دو امام بزرگ پهن می‌کنن و از اونا می‌خوان که کمکشون کنن تا دوستای خوبی برای امامای معصوم علیهم السلام باشن.

امیدوارم که شما هم توفیق این زیارتُ پیدا کنین.

به مناسبت شهادت جانسوز امام محمد تقی علیه السلام

 

ای شیعه بزن ناله و فریاد امشب        از غربت آن غریب کن یاد امشب

مسموم شد از زهر، جواد بن رضا        در حجره در بسته‌ بغداد امشب

امام جواد علیه‌السلام: تا هنگامی که سپاسگذاری بندگان ادامه دارد نعمتهای خداوند قطع نمی‌شود.

شهادت مظهر جود و سخا و علم و معرفت، تسلیت و تعزیت.

ابن الرضا به حجره غریبانه جان سپرد        او شمع جمع بود و چو پروانه جان سپرد

مسموم شد ز زهر جگر سوز اُمّ فضل        از روی شوق در ره جانانه جان سپرد

نفرین بر آن محرم نامحرم

آه! ای خورشید عشق

ای مولای جوان من

چه زود غروب کردی!

گشته عالم، غرق ماتم  در عزای جواد الائمه

کرده زهرا ناله برپا   در عزای جواد الائمه

شد ز بیداد، شهر بغداد  کربلای جواد الائمه

شهادت مظلومانه جوانترین شمع هدایت و نهمین بحر کرامت، تسلیت و تعزیت.

امام محمد تقی علیه‌السلام: بدان که از دید خداوند پنهان نیستی پس بنگر که چگونه هستی!

یا جواد الائمه

چون بخود نگریستم جز بی حیائی و بی شرمی در برابر ارباب خودم ندیدم

امشب دعایم کن تا دیگر باگناهانم دل فرزندت مهدی را نشکنم.

در میان حجره یا رب کیست غوغا می‌کند        شکوه زیر لب ز بی رحمی دنیا می‌کند

همسرش از فرط شادی و شعف کف می‌زند        زین عمل خود را به عالم خوار و رسوا می‌کند

شهادت غریبانه ی امام مسموم، جواد مظلوم-ع بر شما تسلیت باد.